Trans Mongolië Express: van Moskou tot Beijing

Daar gaan we dan, het is begonnen! Een half jaar geen werk, geen inkomen, geen Nederlandse gezelligheid, maar wel ultiem genieten van onbezorgde vrijheid in doen en laten, prachtige dingen zien en fantastische avonturen meemaken. Maar natuurlijk ook vooral samen deze geweldige reis ervaren in voor ons onbekende landen en het ontmoeten van medereizigers en fasinerende locals. Dit alles begint op Schiphol waar een waar peloton van familie en vrienden ons uitzwaaide, of er zeker van wilde zijn dat we werkelijk weg gingen. Een hartverwarmend afscheid was het in ieder geval.
Na onze vliegreis via Riga kwamen we aan in Moskou , waar het koude en ruige Rusland op ons wachtte. Laat in de avond namen we natuurlijk, koppig als we zijn, geen taxi, maar gingen we op eigen kracht en met openbaar vervoer naar ons hostel. Via trein, metro en een late-night wandeling arriveerden we daar dan ook. Moskou is net als iedere grote wereldstad geen afspiegeling van het land zelf, maar bijzonder op zichzelf. Naast de gebruikelijke westerse invloeden die elke wereldstad heeft, vielen een aantal dingen op. De hoeveelheid bontjassen en mutsen is enorm. Mannen bijna allemaal met de typische bontmuts en heel veel vrouwen geheel uitgedost in bontjas en bijpassende muts. Vooral de oude vrouwtjes zijn grappig en doen denken aan Siberische dwerghamsters met hun dikke vacht en volle wangzakken. Bij voorkeur staan ze in groepjes met handtas bij zich met elkaar te keuvelen in onverstaanbaar Russisch. Een taal die moeilijk te vatten valt. Hallo, tot ziens, dank je, ja en nee is nog wel te doen, maar de rest gaat volledig langs ons heen. En als je dacht dat het op schrift beter gaat heb je het mis. Ze hanteren het Cyrillisch alfabet, wat zeker in het begin helemaal niet te vatten is. Dit nekt ons ook in de metro, iets wat normaal gesproken een eitje is. Hier niet, want naast de kleurtjes van de lijnen die wel makkelijk zijn, moet je ook de stops zien te ontcijferen en dat ging zeker in het begin erg lastig. Bovendien ga je niet op je gemakje even de boel ontcijferen, want het was erg koud. Voor Russische begrippen nog niet eens heel koud, maar de straffe wind maakt het voor ons Hollanders slecht te doen. Het Rode Plein wordt dan ook al snel het Koude Plein en na een poosje buiten vluchten we dan ook elke keer ergens naar binnen om op te warmen. Eenmaal weer op temperatuur weer naar buiten om de mooie statige gebouwen van Moskou te zien. Vooral het Kremlin met de vele kerken en basilieken is erg imposant. Die Russen weten wel hoe ze iets belangrijk moeten maken. Ook de metro is mooi. We maken een ondergronds tochtje langs de prachtig versierde stations en kijken even bij Malchik de hond, een standbeeld van een straathond die in de metro woonde en daar de bedelaars en dronken mensen wegjaagde. In ruil daarvoor kreeg hij eten en aandacht van iedereen. Na zijn dood heeft deze geliefde hond een eigen standbeeld gekregen en iedere voorbijganger aait hem nog steeds over zijn snuit bij het passeren.
Dan is het tijd om de trein te pakken en onze reis voort te zetten. De Trans Siberië treinen zijn een attractie op zich en naast de vele toeristen die er mee reizen, gaan ook de Russen er mee richting Oosten. Zo hebben wij Babuska (Oma) in de coupe, die de hele trip van bijna 9000 km naar Vladivostok in één ruk doet. Voor haar betekend dit 7 dagen liggen om te slapen en zitten om naar buiten te kijken, meer doet ze niet. Haar dochter komt twee keer per dag een maaltijd brengen, een soort thuiszorg zeg maar. Eénmaal verkleedt ze zich, waarna ze de rest van de reis in haar nachtkleding blijft zitten. En maar Russisch tegen ons lullen, goed bedoeld en erg grappig. De drie en een halve dag in de trein zijn lang maar helemaal niet saai. Het landschap wat aan je voorbij trekt, de stops onderweg en de mensen in de trein maken het erg interessant en voor we het weten zitten we midden in Siberië in Irkutsk, onze eerste stop. Daar halen we in een buitenwijk ons volgende treinticket op, in een aftans appartementje wat doorgaat als reisbureau, en gaan een kijkje nemen bij het Baikalmeer. Dit diepste meer van de wereld is in de winter bedekt met een meter ijs, waar de Russen handig gebruik van maken door er met auto's overheen te scheuren. Bij het meer gaan we ook op een hondenslee, iets wat we beiden altijd al hebben willen doen en alhoewel het kort was, genoten we wel van de ervaring. (check het filmpje op youtube). We overnachten bij Olga, bijna iedere vrouw in Rusland heet Olga, die een guesthouse heeft in het dorp. Leuk om te zien hoe ze hier leven. Irkutsk zelf is niet echt fantastisch. Het is een grijze Russische stad met veel auto's, betonnen gebouwen en vieze lucht. Een enkel houten huisje maakt het nog iets beter, maar het schreeuwerige centrum met enkel uitnodigingen tot consumeren, in ieder bedenkbare kleurrijke en lawaaierige manier, maakt dit weer ongedaan.
De trein weer in, op naar Mongolië. Het begint nu wel echt op een toeristentrein te lijken, met de vele Europeanen aan boord. Die grens is een belevenis op zich. De hoeveelheid uniformen die voorbij komt is niet te tellen en wie denkt even snel in Mongolië te komen heeft het mis. Uren verstrijken met paspoortchecks en controle de coupe en de bagage. Eenmaal Rusland uit wordt hetzelfde ritueel in Mongolië nog eens dunnetjes overgedaan. Het Schengen-verdrag wordt door ons nu weer extra gewaardeerd zullen we maar zeggen. Eenmaal over de grens maken we het met de medereizigers gezellig met de nodige wodka, tot grote ontevredenheid van Olga, uiteraard, de vrouw die waakt over onze wagon. Vroeg in de ochtend komen we dan aan in Ulan Bator, de hoofdstad van Mongolië, waar we samen met twee medereizigers onze intrek nemen in een zeer warm en gezellig familiehostel in het centrum. Vier kinderen met een moeder runnen het en na zo lang zonder onze lieve moeders is het wel weer even fijn dat er goed voor je gezorgd wordt met kopjes thee en ontbijtjes. Samen met een Fransoos en een Duitser maken we een tour van twee dagen buiten de hoofdstad, in het echte Mongolië met de enorme verlaten vlakte die op dit moment bedekt zijn met sneeuw. In een stoer oud Sovjet-busje toeren we samen met de hostel-moeder, een enthousiaste gids en een stoere chauffeur het platteland door, waar we een aantal stops maken. Bij het stadbeeld van Chingiss Khaan ter paard bijvoorbeeld, waar onze zeer chauvinistische gids ons vertelt dat het 'The biggest statue of a horse in the world' is en langs een rots, die met enige verbeeldingskracht, op een schildpad lijkt. Uiteraard ook 'The biggest Turtle-rock in the world'! Door de sneeuw is het lastig rijden en we komen dan ook onvermijdelijk vast te zitten, vlak voor het donker en ver van de bewoonde wereld. Maar onze stoere chauffeur weet, met een beetje hulp van ons, het busje er na een uur weer uit te krijgen. Het hoort er natuurlijk ook wel een beetje bij en het maakt ook wel extra tof. Lunchen en overnachten doen we uiteraard in een traditionele ger-tent. En dan niet in één van de vele toeristenkampen langs de route, maar bij bevriende families van de hostel-moeder, waardoor we de locals optimaal steunen en kunnen genieten van het ware leven hier op het platteland. In de middle of nowhere overnachten we bij een Kazachstaanse boerenfamilie, die een groot feestmaal met vage thee en natuurlijk de nodige wodka voor ons klaarmaakt. Een prachtige ervaring onder de schitterende sterrenhemel en mooi om te zien hoe de mensen het hier helemaal zelf redden met hun vee. De volgende dag gaan we dan paardrijden, een lang gekoesterde droom van Ypie. Dit hadden we ons kennelijk iets te mooi voorgesteld; galloperend over de Mongoolse vlakte op een wild paard naar een gertent in de verte. De werkelijkheid bleek anders. De helft van de route was langs de stad en het paard van Ypie was niet vooruit te branden en ze hier dan ook zwaar chagrijnig van werd, terwijl die van Hans, een racepaard, niet te houden was en alleen maar wilde rennen, terwijl Hans geen fan is van paarden en er zeker niet goed op kan rijden. Na de lunch mochten we dan van de gids dan ook niet verder de bergen in te paard, omdat het te glad en gevaarlijk was door de sneeuw. Dat we gewoon een stel kneuzen op het paard waren die geen ervaring genoeg haddeen werd niet verteld, wel beleefd van die Mongolen. Al met al was het wel een geldige tour en alhoewel kort, we hebben wel een goed beeld van het platteland van Mongolië, wat prachtig is, zelfs in de winter. Wat ons verbaasde is hoe Westers de hoofdstad is en hoe goed de mensen er Engels spreken, maar het echte Mongolië ligt buiten de hoofdstad en is zo ongerept dat het voor ons zeker een land is om in de zomer eens terug te keren.
Land nummer twee achter ons latend vertrokken we weer met de trein vanuit Ulan Bator, op naar Beijing in China. Naast de grensovergang met de gebruikelijke checks van paspoort, visum en coupe, kreeg de trein ook nog eens een ander onderstel, want het spoor in China is smaller. Met ons in de trein werden we in een inmense hal omhoog getakeld en het onderstel van de trein verwisseld. Een koud kunstje voor de Chinezen, maar natuurlijk zeer interessant voor alle toeristen in de trein. We hadden de coupe voor onszelf, wat zeer luxe en relaxed was. Zo konden we in alle rust languit genieten van oneindige vlaktje van de Gobi-woestijn. Dat is ook één van de mooie dingen aan deze treinreis. Je ziet het landschap aan je voorbij trekken en langzaam veranderen van stedelijk naar bossen, bergen en ijs in Siberië, naar verlaten en vlak in Mongolië en China, met als eindpunt de metropool Beijing. Voor je het station bereikt rijd je eerst door een zee van vervuilende industrie, voordat de vele kantorengebouwen en woontorens in het centrum aan je voorbij ziet trekken. Station Beijing is het punt waar het eerste deel van onze reis eindigd. Een tocht door prachtige landschappen, met mooie culturen, interessante mensen en 7857 km aan spoorlijn. Mooi om dit in de winter mee te maken, maar nu is het tijd om Beijing te verkennen en daarna China, met als bijkomend voordeel dat het alleen maar warmer en goedkoper wordt. Er staat ons nog een hoop moois te wachten ten zuiden van waar we nu zijn.
Hans en Ypie

We hebben ook een filmpje gemaakt van dit deel van de reis, maar doordat we in china zijn is het niet mogelijk om deze te posten, omdat ze hier facebook, youtube en alle andere sites blokken die de vrijheid van meningsuiting en massacommunicatie vergroten. Lekkere jongens die Chinezen. Werkelijk, dat het nog bestaat in de 21e eeuw. Dus de video zullen we posten zodra we in Vietnam zijn. Zelfs de fotos op deze site zetten lukt niet, dus daar zullen jullie ook nog even op moeten wachten.
Mocht je willen reageren op ons verhaal, laat dan even je volledige naam achter, want bij een enkeling weten we dan niet welke Jan/Piet/Klaas je bent.

Op het moment van posten zijn we al een week in Beijing en maken ons klaar om de rest van China te ontdekken, voor zover dat door al die andere reizigers nog niet is gedaan. Zo lang er geen radioactieve wolk op ons afkomt vervolgen we onze reis als gepland.
Tot de volgende knoop!

Reacties

Reacties

Nienke (in opleiding)

Hahaha... ik denk dat ik de hele dag plezier heb aan het beeld van een chagrijnige Ypie op een trage knol en Hans die af en toe voorbij komt sjezen 'hou voool lieverd hou vooool hooooo hoooo'. Zo kom ik de dag wel door :) Veel plezier laiverds!

xxxx

ingrid groen

Geweldig die verhalen, zo komt het verhaal tot een verbeelding. misschien hadden jullie een lesje paardrijden bij mij moeten volgen. En de wodka ja..... pas maar op ypie ze vallen op blond. Het lijkt wel of de tijd daar stil heeft gestaan en dat je dan ineens in het tweede deel van het toneelstuk zit maar dan met de de weelde van het westerse leven. Maar heb jullie nog niet gehoord over het eten daar, dus dat zal wel goed zijn..hé ypie.
geniet en hou het nieuws in de gaten wat betreft japan.
liefs van ons

Lourens

Hahahha, Hans heeft het racepaard! To be expected... :P Ook ik zit met een grote glimlach jullie verhaal te lezen en ben heel blij voor julie dat je dit allemaal mee mag maken.
Wij gaan goed hier, Jonas sprint al bijna!

liefs van ons

peter sir

heerlijk. Bedankt voor het dragelijk maken van mijn hoorcollege deze ochtend ! Ben blij dat ik medestanders in jullie heb gevonden wat de chinese bestuurders betreft. Heul veul plezier! Tot de volgende knoop!

Hanneke & Michaël (Haarlem)

Wat een geweldig verhaal, jullie moeten overwegen om een boek te gaan schrijven!! Het leest heerlijk weg en zorgt er mede voor dat wij hier met een glimlach zitten en stiekem ook stinkend jaloers zijn....

Ik verwacht uiteraard wel die beloofde foto van jullie op het strand......haha

Geniet volop!!!!

Liefs Hanneke en Michaël

hinke korten

Geweldig wat een mooi reisverslag en wat een belevenis, nog heel veel genieten .Wacht op het volgende verslag.... (foto,s).
Groet uit Damwoude.

Ingepinge (the one and only) de B.

HAHA!
"The biggest statue of a horse in the world"!!!!!!!!!!
Geweldig!

Mongolie klinkt supermooi, daar wil ik ook wel eens heen :).
Ben alweer heel benieuwd naar het volgende verhaal! En of het eten in China een beetje smaakt! :D
Daar hebben ze vast geen wodka, maar iets anders dat net zo erg is hihi.
Liefs uit Grunn!

Eelkje Scherjon

Jeetje wat een belevenissen allemaal!!! Super!!! Ik kijk al uit naar jullie volgende verhaal!!! Geniet er lekker van!

Liefs

Tjibbe

Whahaha, wees maar blij dat je de snelste knol had Hans! Want als Ypie chagerijnig is kun je maar beter zorgen dat je snel uit haar buurt bent. Je kunt haar toch altijd weer terug vinden aan de hand van de stoomwolkjes die uit haar oren komen!!!
Greetz Tjibbe

Eef

Mochten jullie ooit weer een poging willen doen tot paardrijden............ik wil wel een lesje geven hoor! Voor Hans dan een shetlander en voor Ypie the biggest en fastest horse in the world.
Ik zeik nu al in mijn broek van het lachen, jut&jul te paard!!
Kan niet wachten op nieuw beeldmateriaal....
groetjes Eef (milhous) maar dat is logisch, toch??

Wim Kok

Wauw!!! fantastich! Jaloers op Mongolie en mijn reisdroom Kirchizie! Enjoy alles en elkaar!

Liefs, wim

Wiesje Hekman

Hallo Hans en Ypie

Wat een belevenissen maken jullie mee.
Prachtig om te lezen en dat van die knol was wel lachwekkend.
Ik zie het al helemaal voor me.
Hans had dus duidelijk macht over het paard,maar jij met je zachte stem totaal niet.
Wij wachten met smart op de volgende verhalen en filmpjes.
Wij wensen jullie veel goeds toe en blijf vooral genieten

Liefs ons

Harry Oolders

Mooi dat jullie zo genieten. Ga zo door!!

Jan ( ;) Rindert)

Wat in moai ferhaal en wat in underfiningen, leuk om te lezen. En leuk die reade triet yn it ferhaal -> vodka (miskyn hiest dat hynder ek wat jaan moatten, ik wurd der altyd hiel hyper fan haha)
Gr, Rindert

Jannouk

O je krijgt gewoon zin om op reis te gaan als je jullie verhalen leest. Ik zie het helemaal voor me. Jacob en ik willen volgend jaar zomer naar china, tibet en hoop meer. Daarom vind ik het extra leuk om dit te lezen.
Heel veel plezier! geniet weer lekker verder en wij wachten de filmpjes en verhalen af.

liefs jack en nouki

Anneke Kroeske

Met veel plezier jullie reisverslag gelezen, zo mooi beschreven dat ik bijna het gevoel krijg er zelf bij te zijn. Wacht met spanning jullie foto's af om te kijken of mijn verbeelding juist is. Goede reis verder....
Groetjes en liefs van Anneke

Ate, Astrid & Robin Duursma

Mooi verhaal zeg, met dito schrijfstijl. Wat er ook gebeurt jullie vermaken je wel in het verre oosten.
Hier is ook alles okee; de nieuwe baan bevalt prima en we kunnen weer buiten zitten in het lentezonnetje. Robin is 6+ kg en heeft als hobby's nijntjes kijken en lachen.

Klaasje van Dijken

Nou ik heb ook niks met paarden !! Wel weer een leuke ervaring en niet te veel rijst eten nu daar krijg je spleetogen van.

Veel plezier !!

Annie en co

Haai,

Leuk man dit ferhaal, hiel avontuurlijk liket my. Ik bin no wol errug nijskjirrig nei de foto's natuurlijk!!
Bin benijd nij jim folgende ferhaal. Mar lekker geniete fan alles om jim hinne en fan elkoar ofcourse.

Hjir is alles goed,de lente is begon!!!!!!! Baukje groeit as kool,ot jim werom komme keuret se jim wol yn e mjitte!!

Nou have fun en enjoy!!
Dikke tut

Albert Eising

Ypie
Goed te lezen dat het jullie goed gaat. Prachtig verhaal. We zullen de link van jullie reislog in onze nieuwsbrief plaatsen.

Veel plezier verder.

Bert Gerding

Hoi,
Wat een verhaal zeg! Klinkt allemaal super!

Veel plezier!

Gr. Bert

Willem en Wilda

Bestaat er voor jullie ook verstaanbaar Russisch?
Vast niet iedereen aait Malchik over zijn snuit. Wat dacht je van die bedelaar? Flauwekul natuurlijk. Geniet en wij genieten mee.
Moai ferslach, goed skreaun. Wat ite jimme eins? Is dat ek sjineesk en liket dat op ús sjineesk iten? Nuver fleis fan aparte bisten? Poddestuollen en griente mei pearse kleurkes? Bami? Aanst lekkere loempia's yn Vietnam...

Hiske (en Jan en Pieter)

Hee!!
Mooi verhaal, jullie zijn nog maar een maand op reis en dan al zoveel beleefd en gedaan,mooi!!
Ben ook benieuwd naar t volgende verhaal, veel plezier!!

Lieke Zuidinga

Jemig wat een mooie verhalen! Superleuk om te lezen. Ben benieuwd naar jullie volgende verslag. Geniet ervan samen!

Merel en Olf

Wat een leuk verhaalTJE!!! Haha, jeetje, wie van jullie verveelde zich?
Errug leuk om te lezen en wat een fantastische ervaringen! We zijn wel een 'btje' jaloers... ;-)

Dikke kus!

esther

helemaal goed zoals verwacht ! zo komen we deze koude ochtend wel door, na een valse lente start nu gewoon weer delfzijlse winden (ben er zooooooo klaar mee !!!) maar na het lezen van jullie verhaal voelt het toch oke vandaag. geniet ze...hier verder geen nieuws

hans kusje van maud moest ik even doorgeven !

sikke en fetsje

hallo hans en ypie
wat een mooie foto s
en stoere verhalen,wij wensen jullie nog een mooie vakantie toe.
en ypie van harte gefeliciteerd met je verjaardag
wij drinken er vanavond wel een op
groetjes sikke en fetsje

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!