Geheel in stijl van het land verlaten we Vietnam op de brommer. Na alle strenge grensovergangen die we al gehad hebben, is de overgang tussen Vietnam en Cambodja een verademing. Vriendelijke
mensen, geen tassencontrole, alleen het betalen voor het visum uiteraard. We toeren op ons gemak het nieuwe land in en direct worden de verschillen met Vietnam duidelijk. Waar in Vietnam iedereen
druk bezig was en elk stukje land gebruikt werd, in Cambodja is het allemaal wat rustiger. Er wonen ook een stuk minder mensen en die doen allemaal wat rustiger aan. Bovendien zijn ze enorm
vriendelijk en wordt je niet overal afgezet.
Ypie´s verjaardag brengen we door in Kep, een heerlijk slaperig kustplaatsje, waar we genieten van de zon, zee en heerlijk eten in een strandtent. Eén dag brengen we de hele dag door op het strand
op één van de eilandjes, zo relaxed dat zelfs wij een hele dag op het strand kunnen liggen. Na Kep gaan we door naar Sihanoukville, DE kustplaats van Cambodja en dat weten alle Engelse jongeren ook
die daar voornamelijk onder invloed hun tijd doorbrengen. Daar doen we onze duikcursus om het PADI Open Water diploma te halen. De eerste dag van de cursus brengen we door in het klaslokaal om de
theorie te bestuderen. Wel even wennen als je al een tijd niets anders doet dan reizen. Maar toen we dat eenmaal gehad hadden mochten we de tweede dag het zwembad in om daar echt te leren duiken.
De apparatuur leren kennen, oefeningen doen, na deze dag zijn we helemaal klaar om op zee te kunnen duiken. Dit doen we komende twee dagen vanaf een boot tussen de eilandjes. Dan ervaren we pas het
echte duiken. Op 14 meter diepte zien we prachtige koraal, heel veel vissen en andere dieren. En met water van 30 graden is dat prima uit te houden. Twee dagen en vijf duiken later hebben we onze
PADI Open Water gehaald en mogen we zelf gaan duiken. Een heerlijk vooruitzicht aangezien we in Thailand, Maleisië en Indonesie nog een paar mooie duikspots zullen aandoen.Na deze fantastische maar
intensieve dagen luieren we nog even een dagje in een hutje aan het strand op één van de eilandjes voordat we de kust voorlopig achter ons laten.
In Phnom Penh, de hoofdstad, leren we meer over de geschiedenis van het land en dan voornamelijk de zwarte bladzijden daarvan. Zoals jullie weten werd Cambodja 30 jaar geleden in een ijzeren greep
van de Rode Khmer gehouden, onder leiding van Pol Pot. De zieke ideeën van deze man zijn onvoorstelbaar. Iedereen moest uit de steden vertrekken en op het platteland werken. Niets persoonlijks
mocht meer bestaan, alleen simpele arbeid op het land. Geen brieven, geen kunst, geen enkele vorm van vrije meningsuiting of iets anders wat het individu zou onderscheiden van de rest. Iedereen
die, volgens het regime, zich hier niet aan hield, werd gevangen genomen en vermoord. Intellectuelen werden opgepakt, als je een bril droeg was je er geweest, niemand durfde meer te praten met
elkaar, een totaal schrikbewind was van toepassing. In Phnom Penh bezoeken we de Soul Sheng Prison, alias S-21. In dit voormalige schoolgebouw werden 'tegenstanders' van het regime opgesloten,
gemarteld om valse bekentenissen af te leggen, om vervolgens vermoord te worden. Een deprimerende maar indrukwekkende plek. Klaslokalen die omgebouwd zijn om honderden gevangenen in op te sluiten
en kamertjes waar de martelingen plaatsvonden zijn nu nog de stille getuigen van wat hier afspeelde. Buiten de stad bezoeken we de Killing Fields, waar iedereen uit de S-21 werd heengebracht om op
brute wijze vermoord en achtergelaten te worden. 20.000 mannen, vrouwen en kinderen werden met ijzeren staven en messen omgebracht om kogels te besparen en zonder enig respect in massagraven
gedumpt. Kinderen en babies werden met hun hoofd tegen een grote boom aan geslagen om vervolgens ook in een groot gat te verdwijen. Zelfs nu, als wij er lopen, zie je de tanden en botten nog uit de
grond steken, want alle restanten zijn nog niet geborgen. het maakt diepe indruk op ons, zeker als je je bedenkt hoe vrolijk en zonder haat de mensen in dit land nu zijn, echt ongelofelijk.
In Battambang nemen we een tour met de meest lieve tuktuk-driver die we tegen zijn gekomen, mister Scorpio. Daar gaan we op de Bamboe-trein. Een ritje op een plat karretje van bamboe, aangedreven
door een brommermotor. Het meest fantastische is als je een tegenligger tegenkomt. Het treintje met de minste passagiers delft het onderspit en moet zijn treintje van het spoor tillen om de ander
te laten passeren. Een komisch gebeuren. Vroeger werd dit nog gebruikt door de locals, maar toeristen brengen natuurlijk veel meer geld binnen, dus dat is het enige waar het spoor tegenwoordig nog
voor gebruikt word. Na de nodig tempels zien we tegen zonsondergang honderdenduizenden vleermuizen hun grot uit vliegen, een prachtig gezicht.
De volgende dag nemen we afscheid van mister Scorpio, waar Hans nu nog steeds mailcontact mee heeft. Heel lief hoe hij in gebrekkig Engels ons steeds weer het beste wenst op onze reis. We nemen de
boot van Battambang naar Siem Reap, duurder en veel langer dan met de bus, maar wel veel mooier. We varen door smalle riviertjes en over grote meren en zien het Cambodjaanse leven aan ons voorbij
trekken.
In Siem Reap bezoeken we het meest beroemde van heel Zuid Oost Azië: de tempels van Angkor. Drie dagen doen we om alle tempels van dit enorme complex te bezoeken. Dag één doen we op de fiets de
grootste en belangrijkste tempel aan, die van Angkor Wat. Prachtig en enorm, zeker als je je voorstelt hoe dit er vroeger moet zijn geweest. De warmte nekt ons halverwege de dag en we gaan weer
terug naar de stad. ´s Avonds gaan we naar een dansvoorstelling van een weeshuis in de stad die geld inzamelen voor hun tehuis door traditionele dansen op te voeren. Erg mooi en goed om hier je
steentje aan bij te kunnen dragen met je donatie, hier in een later verhaal meer over.
Een dag later ontmoetten we wederom onze vrienden van thuis Rolf en Jorieke, die we in Vietnam ook al hadden gezien. Met hen hebben we nog een paar prachtige dagen. Met een tuktuk bezoeken we alle
tempels en genieten we van een zonsondergang die er uiteindelijk door de wolken niet was en heel vroeg een zonsopgang bij Angkor Wat die wel heel mooi was.
Na al deze steden is het weer tijd voor wat platteland en we verplaatsen ons naar Kratie, waar we de zeldzame Irrywaddy dolfijnen in de Mekong rivier zien zwemmen. Nou ja, we hebben menig rugvin
gezien zullen we maar zeggen. Op de terugweg gaat de tuktuk kapot en brengen we de rest van de zondagmiddag door op de traditionele manier: met een Cambodjaans gezin zittend voor hun huis. De
taalbarriere mag de pret niet drukken en we doen spelletjes met de kinderen en proberen wat woordjes van elkaar te leren. De mensen hier in Cambodja zijn echt de schat van het land. Zo vriendelijk,
behulpzaam en gastvrij, echt ongelovelijk.
Nog verder naar het noorden worden de busritten een stuk minder aangenaam. We zitten met 23 man en alle bagage uren lang opgepropt in een minibusje met keiharde Cambodjaanse muziek uit de speakers
over een hobbelige zandweg. Het hoort er natuurlijk bij, maar het is niet echt fijn reizen op deze manier. Gelukkig vinden we een prachtige ecolodge met heerlijk terras met uitzicht, dus de ellende
is snel vergeten. We maken hier in Ban Lung een tocht met de scooter samen met een stel andere reizigers langs een paar prachtige watervallen, waar je heerlijk kunt zwemmen.
En dan zit ons bezoek aan dit prachtige land er al weer op. Opgepropt in een minibusje rijden we naar de grens met Laos, waar we weer eens kennis maken met de corruptie. Een dollar voor dit
formuliertje, een dollar voor deze stempel, en verdwijnt natuurlijk zonder bonnetje zo in de borstzak van de man achter het loket. Zo werkt het hier en je hebt je er maar aan aan te passen, anders
kom je de grens niet over.
We kijken terug op bijna een maand heerlijk reizen door een schitterend land. Heel veel tempels, mooie natuur en nog veel mooiere mensen. De verschrikkelijke geschiedenis nemen we ook mee in onze
herrinnering en het maakt dat we alleen nog maar meer respect hebben voor de manier waarop de mensen hier leven. Zonder haat en vol vriendelijkheid maken ze hier in hun eigen rustige tempo het
beste van elke dag, iets wat alleen maar te bewonderen is.
Nu op naar het mooie Laos, waar weer iets nieuws op ons wacht. Laat vooral je reactie achter op de site, we vinden het heel leuk om te horen hoe het met jullie gaat.
Groeten, Hans en Ypie
