´s ochtends vroeg neem je een frisse duik in zee, waarna je op de boot stapt om van het ene eiland naar het andere te gaan. Daar wordt je met een bus over het eiland getransporteerd, om vervolgens
weer op een boot te gaan. Op het dek in de zon dut je op je ligbedje even in en voordat je het weet ben je alweer bij de kade, waar je alweer de bus in mag. Terug in de hoofdstad heb je even om wat
inkopen te doen en de rugtas in te pakken, waarna we in de avondspits in een slaapbus stappen. Schuddend in je smalle bedje doe je die nacht een half oog dicht en in de ochtend wordt je ergens
afgezet bij een hotel: 'De volgende bus komt over 3 uur', terwijl je een directe verbinding dacht te hebben. Uiteindelijk kom je tegen de avond aan in de plaats van bestemming, ongeveer 34 uur
later. Dit is reizen in Vietnam. Soms confortabel en soms niet, redelijk onvoorspelbaar maar oh zo leuk.
Eerst terug naar het begin. We starten in Hanoi, de hoofdstad. Een drukke stad waar direct het nationale symbool van dit land zich aan ons openbaart: de scooter. Het krioelt er van en voor elke
Vietnamees schijnt er 1,1 scooter te zijn. We bezoeken het mausoleum van Ho Chi Minch, voor ons niet meer dan een gebalsemde oude vent, maar voor Vietnam de vader des vaderlands, man wat zijn ze
trots op hem.
We ontsnappen snel de drukte van de stad en maken een driedaagse tour naar Halong Bay, dé trekpleister van Vietnam. Onze boot neemt ons langzaam mee door dit prachtige landschap van rotspunten die
uit het water schieten. We overnachten één nacht op de boot en één nacht op Monkey Island, waar we een bamboehutje hebben waarvanuit je zo de zee in loopt. Ypie is er op bijzondere wijze
achtergekomen waarom het eiland zo heet, want op het strand is ze in haar been gebeten door een aap die dacht dat ze wel wat eten zou hebben.
Na dat super-relaxen ondernemen we dus onze 34 uur durende tocht naar de volgende stad: Hoi An, de stad van de kleermakers. Alles wat je wil kunnen ze hier voor een prikkie op maat maken en vooral
Ypie gaat dan ook redelijk los. Daarnaast is het stadje erg mooi met mooie authentieke oude gebouwen die nog niet verpest zijn doordat ze op de UNESCO wereld erfgoedlijst staan. We ontmoeten Rolf
en Jorieke, Rolf is een oud basketbalbuddy van Hans en we doen samen een kookcursus. Erg leuk om eerst alles uitgelegd te krijgen op de markt, waarna we dingen als loempia's, een stoofpotje en
gevulde inktvis klaarmaken, met als bonus natuurlijk dat we het samen lekker opeten.
in Hoi An huren we voor het eerst een scooter, Hans zijn favoriete bezigheid in Vietnam. Voor 2 dollar krijgen we een schakelbrommer mee en we crossen ermee langs de kust. Met een beetje bluf
rijden we het terrein van een duur resort op en voor dat we het weten liggen we prinsheerlijk op een ligbedje op een privestrand: de brutalen hebben de halve wereld, toch?
We besluiten de toeristische plaatsen te ontsnappen en nemen een bus naar Quy Nhon, waar we, weer op een scooter, naar een paar prachtige afgelegen strandjes gaan, volop genieten. Toch zijn we niet
echt strandmensen, stilzitten is niet ons sterkste punt, en dus gaan we het binnenland in, naar Dalat. Weer een wereld appart, want meer bergen, meer regen en heel veel groente en bloemen die ze
daar verbouwen. Om dit goed te zien nemen we een 'Easyrider'. Dit zijn gasten die ons op hun motor meenemen op een tocht over het platteland. We bezoeken een prachtige waterval, een zijdefabriek,
bloemenkassen en een rijstwijn-makerij. Al hoe tof het ook is, we slaan het aanbod van de mannen om ons door heel Vietnam te rijden toch maar vriendelijk af.
We gaan zelfstandig weer verder en wel naar de grootste stad van het land: Ho Chi Minh City, voorheen Saigon. Het is officieel Ho Chi Minch City, maar we merken dat vooral de zuiderlingen het
waarderen als je het Saigon noemt. Alhoewel nog hectischer dan Hanoi, kan HCM City ons meer boeien. We leren veel over de verschrikkelijke geschiedenis van dit land in het Warmuseum en bezoeken de
tunnels waarvanuit de Viet Cong hun guerillaoorlog tegen de Amerikanen voerde. Je kent de geschiedenis wel, maar nu we hier zijn en het met eigen ogen zien besef je pas wat voor impact het op dit
land heeft gehad en nog steeds heeft.
De Mekong Delta is het gebied in het zuiden van Vietnam waar de enorme Mekong rivier vertakt en uiteindelijk in de zee uitmondt. Dit maakt een bijzonder landschap met veel water, palmbomen en
rijstvelden. De eerste twee dagen verkennen we dit over land. We laten onze bagage in het hotel en trekken er elk op een brommer op uit. Een mooie tocht zonder vaste route, wat betekend dat je op
de meest afgelegen plaatsen komt, tot grote hilariteit van de locals die zich kapot lachen als er plotseling twee blanken op een brommer voorbij komen. Dit is het echte Vietnam en het is prachtig.
'Everything is business' zeggen ze hier en het is ook zo. Overal zijn winkeltjes en stalletjes en iedereen is bezig om op welke manier dan ook geld te verdienen. Ook aan ons. We moeten erg allert
zijn dat we niet op iedere mogelijke manier afgezet worden bijvoorbeeld bij hotels of het kopen van een buskaartje. Maar het went en met gezond verstand en onderhandelen met een glimlach komen we
er wel zonder een wandelende pinautomaat te worden.
Na twee dagen toeren met een zere reet als souvenir zit er nog maar één ding op: we moeten de Mekong ook vanaf het water beleven. Dat doen we door met een bootje de floating markets te bezoeken. Om
half 6 in de ochtend genieten we van de zonsopgang en de gids neemt ons mee naar twee markten op het water waar allerlei etenswaren worden verhandelt. Ook de kleine aftakkingen van de Mekong slaan
we niet over, ook prachtig doordat het er erg rustig is. Tijdens de lunch worden we al bij de gidsen binnengetrokken om te proosten en te drinken. De rijstwodka met banaan, waarschijnlijk een
lokaal brouwsel, gaat er goed in en ze vallen ook goed op de nuchtere maag van Ypie. Laten we zeggen dat het boottochtje terug nog erg gezellig was(voor Hans dan!!!).
Van Noord naar Zuid hebben we heel Vietnam gezien en ervaren en om dit op, 1 Mei, de verjaardag van Ypie mooi af te sluiten willen we naar een tropisch eiland om vanaf daar naar Cambodja te gaan.
Maar eigenlijk voor het eerst deze reis gaat het niet zo zoals we gedacht hadden. Bij de boot aangekomen blijken er geen kaartjes meer te zijn, aangezien het een feestdag in Vietnam is en het
eiland dus erg in trek is bij de Vietnamezen. Ook na louche onderhandelingen op de zwarte markt komen we met lege handen te staan. Helaas, het gaat dus niet gebeuren. Dan maar zo dicht mogelijk bij
de grens komen en een mooie busrit in een zeer volle locale bus brengt ons naar een plaatsje waar, ook door de feestdag, geen hotelkamer meer blijkt te zijn. Na lang zoeken vinden we uiteindelijk
een veel te dure kamer, we nemen er maar genoegen mee. Morgen gaan we, geheel in Vietnamese stijl, achter op een brommer de grens over naar Cambodja.
Vietnam is een prachtig land en zeker een aanrader. Van grote steden tot platteland, van kust tot binnenland, een grote verscheidenheid binnen dit langgerekte land. Ook tussen Noord en Zuid,
natuurlijk gevormd door de geschiedenis, zijn de verschillen groot. We hebben er een geweldige tijd gehad en denken echt dat we het land goed hebben leren kennen. Een mooie herinnering blijft nu we
het volgende land intrekken.
Bye Bye Vietnam!
Hans en Ypie
