Grensovergangen zijn altijd anders en zo ook die van Cambodja naar Laos. Bij deze overgang wordt zoals
bij zovele je ook weer de ene dollar na de andere uit je broekzak geklopt. Eén dollar om het land uit te komen, eentje voor een stempeltje en na het betalen van het visum, weer een dollar om daar een
stempeltje op te krijgen. We maken er met een stel andere reizigers nog even een probleem van, maar uiteindelijk trekken wij aan het kortste eind en zo verdwijnt er weer een paar dollar in de
borstzak van de onverbiddelijke beambte. Het toppunt komt als we na de overgang met te veel toeristen in een te klein minibusje worden gepropt en er gevraagd wordt of we voor een dollar een waterval
willen bekijken. NEE! klinkt er in koor.
4000 Islands is onze eerste bestemming. De vele eilandjes in de Mekong zijn prachtig, maar eigenlijk
is er niet veel te doen. Menig reiziger echter kan zich wel de hele dag vermaken met alle wietproducten die hier te krijgen zijn. Happy-shakes, happy-pizzas en natuurlijk de gebruikelijke joint.
Ja, zo vermaak je je wel, stoned uitkijkend over de rivier met een Beer-Lao in je hand. Wij zijn er na twee nachtjes wel klaar mee en boeken een busticket via het hotel. Een bootje brengt ons naar
de wal, waarna alle betrokken Laotianen vertrekken en na lang wachten en veel vragen komen we tot de conclusie dat we flink afgezet zijn en er geen bus zal komen. Maar niet getreurd, want we kunnen
meerijden met een tourgroup uit Thailand tot grote hilariteit van beide partijen. De Thai vinden het prachtig dat er ineens vier blanken achter in de bus zitten en wij genieten van het feit dat we
van hun groep deel uit mogen maken. Als we eenmaal rijden gaat de TV aan en de microfoons worden tevoorschijn gehaald: tijd voor een stukje karaoke! En wie moeten er natuurlijk als eerste aan
geloven: WIJ! We reizen op dit moment nog steeds met de Nederlandse Sander en Yvette en Sander en Hans brengen de stemming er direct goed in met een valse maar sfeermakende 'We are the champions'.
Vooral de Thaise vrouwen vinden het geweldig en we hebben nog nooit zoveel applaus gehad voor zo veel valse noten. Yvette en Ypie brengen de mannen daarna het hoofd op hol met 'Yesterday' en het
feest is compleet. De Thai nemen het daarna over en de rest van de rit, nog zo'n 3 uur, wordt gevuld met zoetsappige Thaise nummers. Een busrit om niet snel te vergeten.
Via een stop in Pakse, waar we midden in de nacht de Champions League Finale op TV kijken, gaan we
door naar Tha Khaek. Daar doen we op de brommer 'The Loop', een driedaagse rondrit op de scooter over mooie wegen in een prachtige omgeving. De start is niet veelbelovend. Eerst moeten nog twee
scooters gemaakt worden en als we dan eindelijk op weg zijn, breekt één van de kettingen ook nog eens. Gelukkig hebben we snel een lift van een pick-up die ons, mét scooter, terugbrengt naar het
dorp, waar we de scooters weer inleveren en boven verwachting al ons geld terug krijgen. De volgende dag proberen we het weer en dat gaat een stuk beter. Als echte 'easy-riders' crossen we over de
mooie wegen tussen de bergen en de locals, die toch wel even opkijken van vier voorbij zoefende blanken. Eén stuk van de route, zo'n 80 km, gaat over onverharde weg en het kost ons uren. Wel mooi
om alle gaten en stenen te ontwijken en tot de enkels in het water door grote plassen te rijden. Onder het stof en met pijnlijke billen komen we tegen zonsondergang aan bij een guesthouse, waar in
het plaatselijke 'restaurant' nog een maaltje voor ons gemaakt wordt van alles wat er nog op voorraad is. Dag twee van the loop gaat gemakkelijk over prachtige bergweggetjes waar we zo nu en dan
een 'dogtruck' zien. Dit zijn vrachtwagens met duizenden straathonden die in Thailand worden gevangen en via Laos naar Vietnam gebracht worden om daar te worden verkocht. Niet als huisdier, maar
als eten uiteraard. Eén van de vele grotten die je onderweg kan bezoeken is de Konglor Cave. Het bijzondere hiervan is dat de rivier dwars door de berg stroomt, wat zorgt voor een immense 7
kilometer lange grot. Met een bootje varen we door de berg heen en schijnen met onze zaklampjes in het rond om een glimp op te vangen van deze bijzondere speling der natuur. Na dit bezoek scheuren
we de lange weg terug naar ons beginpunt, over de belangrijkste weg in Laos. En denk daarbij niet aan de A1 of iets dergelijks. Nee, iedereen gebruikt deze weg overal voor en ook alle dieren zoals
koeien, geiten en honden verkiezen het asfalt boven de berm, dus af en toe moeten we wat ontwijken en ons reactievermogen wordt behoorlijk op de proef gesteld.
In Vientiane vinden we niet de stad die je zou verwachten van een hoofdstad van een land. Er is
weinig te doen, maar gelukkig zijn de restaurants erg goed en trakteren we onszelf menigmaal op heerlijk eten. Eindelijk eens geen rijst of noodles maar lekkere Franse gerechten en echte croissants
voor het ontbijt, die Fransen hebben hier toch nog iets goeds achter gelaten. Ook brengen we hier een bezoek aan het COPE visitors centre. Dit is een informatiecentrum van een organisatie die
iedereen helpt die op één of andere manier lichamelijk gehandicapt is geworden. Hier in Laos komt dat vooral neer op slachtoffers van de vele niet-geëxplodeerde bommen. Laos is in de Vietnamese
oorlog veel erger gebombardeerd dan Vietnam en er worden nog dagelijks mensen, voornamelijk kinderen, getroffen door mijnen en andere bommen die ze hier vinden. Meer hierover in één van onze
volgende verhalen. Verder hebben we in Vientiane nog een sauna en massage genomen. In een volledig van hout en bamboe gemaakt huis van een familie kan je genieten van een amateuristische sauna en
daarna van een goede massage. Een lekkere massage wil ik het direct niet noemen. Het is namelijk geen oliemassage, maar het is meer drukken op alle spieren en het oprekken van de gewrichten. Ypie
kan er niet van genieten en ligt een uur verkrampt op een matrasje terwijl ze uit elkaar getrokken wordt. Hans kan zich er wel helemaal aan overgeven en voelt zich beter dan ooit na deze Laotiaanse
massage.
We gaan verder naar Vang Vieng. En zeg je Vang Vieng, dan zeg je 'tuben': op een binnenband de
rivier afdobberen, maar het komt er op neer dat iedereen vrij direct in één van de barretjes langs het water terecht komt en zich daar volledig laat vollopen met allerlei goedkope drank. Een
beruchte plaats voor iedere backpacker in Zuid - Oost Azië en we zien dan ook menig, voornamelijk iets jongere Engelse reiziger over straat zwalken na een lange dag 'tuben'. Wij verkiezen het
actieve boven het zuipen en gaan een dagje klimmen. Erg leuk om dit buiten in deze prachtige omgeving te doen en we gaan dit zeker nog eens vaker doen, waarschijnlijk in Thailand.
Nog verder naar het Noorden komen we in Luang Prabang, volgens ons de mooiste stad van Laos. Het
centrum is door de bescherming van UNESCO nog aardig authentiek en de nachtmarkt met allerlei souvenirs en eetkraampjes maakt het een prima plek om lekker een paar dagen te verblijven. Vanuit hier
maken we ook een 2 daagse tour naar 'Elephant Village'. In deze village wonen olifanten die gered zijn uit de houtindustrie. In deze industrie werden de dieren zwaar mishandeld door hun mahout
(berijder), ze werden geslagen met stokken met ijzeren punten eraan, ze kregen spijkers in hun kop geslagen en moesten lange werkdagen maken met weinig eten. Verschillende olifanten zijn nu ook
blind. In de village mogen ze genieten van hun oude dag. Tijdens onze tour hebben we op de olifanten mogen rijden en als hoogtepunt hebben we met ze gebadderd in de rivier. De olifant van Ypie
vindt badderen zo lekker dat zij helemaal onder water verdwijnt. Het was heerlijk om te zien dat de olifanten er, samen met hun mahout, erg van genoten en plezier in hadden. Deze indrukwekkende
dieren vormen wel één van de hoogtepunten van onze reis.
Dan volgt er een belangrijk onderdeel van onze reis. Het zoeken naar de schat! Onze vriendin Inge
heeft vorig jaar een schat voor ons verborgen ergens in Laos en met een schatkaart en cryptische aanwijzingen gaan we op zoek naar wat ze voor ons verborgen heeft. We vertellen niet hoe het is
gegaan, maar onze zoektocht is vastgelegd in een filmpje dat binnenkort zal verschijnen. Nog even geduld voor ons Indiana Jones moment dus!
Laos was voor ons boven verwachting leuk. Het is echt een mooi land en heel divers. Het eten is goed
te doen en de busreizen die wij hebben gehad zijn niet zo slecht als je soms wel eens van anderen hoort. De mensen zijn over het algemeen vriendelijk, maar ook wel erg lui, of laidback, zoals ze
dat hier zeggen. Laos verdient het echter wel om wat welvarender te worden zodat de levensstandaard van de mensen hier iets hoger wordt, want dat kan wel stukken beter. Wij kijken terug op een mooi
bezoek aan weer een bijzonder land in Azië, op naar het volgende: Thailand! Dat zal weer heel anders zijn dat dit lekkere luie Laos...
Hans en Ypie