Meer dan zes weken geleden kwamen we Maleisië binnen, dus het is weer even graven naar wat er allemaal gebeurd is. De eerste persoon die we tegen kwamen in dit land was in Madurodam geweest, het begon dus goed.

Nadat we vrij snel door Thailand waren gegaan, waren we wel toe aan wat rust op een tropisch eiland en het perfecte plekje vonden we op de Perhentians. Schitterend weer, palmbomen en hagelwitte stranden zonder andere toeristen. En dat is al het moois boven water. Ook onder water is het geweldig. Op het strand doe je je duikbril op en vinnen aan en je zwemt zo over prachtige koraal met heel veel vissen in allerlei kleuren en vormen. Af en toe kom je zelfs een kleine haai tegen! Ook tijdens het duiken zien we heel veel moois en dat in water van zo'n dertig graden, ja het is goed toeven op de Perhentians. En op deze prachtige plek heb ik Ypie ten huwelijk gevraagd. Details zijn op te vragen bij Ypie, maar een zonsondergang, een prachtig uitzicht, een verlaten wit strand en een ring waren een aantal van de ingrediënten.

De bedoeling was om de hele oostkust van het vaste land van Maleisië te doen, maar eigenlijk zijn we niet veel verder gekomen dan Terenganu, waar we de Cristal Mosque hebben bekeken, voordat we weer naar een volgend eiland zijn gegaan. Dit keer Kapas Island, kleiner en rustiger dan de Perhentians, maar ook zeer mooi. Luieren, eten, drinken, snorkelen, duiken en op het strand liggen staan ook hier weer op het programma. We weten van onszelf dat we geen strandmensen zijn, maar op deze manier kunnen ook wij het heel goed dagen lang volhouden. Een verlaten strand met palmbomen en de wereld aan vissen en koraal is toch niet te vergelijken met een overvol strand in Scheveningen met kuilgravende Duitsers, geen plekje schaduw en koud water. Jullie begrijpen, veel verder dan deze twee eilanden zijn we aan de westkust niet gekomen en dat vinden we helemaal niet erg. Het binnenland van Maleisië is dan ook niet het mooiste. Het grootste gedeelte van het bos wat het land bedekt is gekapt en daarvoor in de plaatst heb je nu palmolieplantages. Oneindig lange rijen met palmoliebomen nemen alle diversiteit weg en dat is doodzonde. Natuurlijk is de mens zelf verantwoordelijk voor deze uitwas, maar als je er langs rijdt kan je niet anders dan denken dat het doodzonde is wat ze hier aan het doen zijn.

In een superdeluxe bus, lees; enorme stoelen, maken we de oversteek naar de oostkant van het Maleisisch schiereiland, naar Melaka. Daar hebben we afgesproken met Peter en Jos, onze vrienden uit Nederland die tijdens hun zomervakantie ons komen opzoeken. Een beetje vreemd, maar uiteraard erg leuk om weer bekende gezichten te zien na zo veel tijd. Het oude vertrouwde is echter direct weer terug en met z'n vieren hebben we een paar gezellige dagen in het mooie Melaka. Uiteraard hier ook een Chinatown waar genoeg te doen is, maar daarnaast heeft deze stad een band met Nederland die nog goed te zien is in het 'Stadshuys' wat er nog staat. Hier zien we hoe de Nederlanders hier vroeger aan land zijn gekomen en de boel 'georganiseerd' hebben.

Na Melaka maken we een kleine tussenstop in Port Dickson, waar we erachter komen waarom geen enkele toerist hier komt. Naast het strand, dat niet zo geweldig is, is er namelijk niets te doen. Snel gaan we door naar Kuala Lumpur, de hoofdstad, waar uiteraard wel het nodige te doen is. We nemen onze intrek in een te kleine kamer in Chinatown, altijd de goedkoopste plek om te verblijven. Hier zal onze vriendin Inge uit Nederland aansluiten en daar moeten we even op wachten zodat zij vanuit Singapore kan aansluiten. Dat deed ze echter sneller dan verwacht en dezelfde avond stond ze al voor onze neus, een geweldige verrassing! Het vijftal is nu compleet, we moeten nu echter wel de toch al kleine hotelkamer met nog iemand delen. Nog nooit hebben we met zoveel mensen in zo'n klein hokje geslapen. In Kuala Lumpur is genoeg te doen voor iedereen om zich te vermaken. Inge en de boys gaan naar het park en Ypie en ik gaan naar de nieuwste Harry Potterfilm. Volgens Ypie kan dat niet wachten tot in Nederland, dus kijken we het laatste deel hier. Daarnaast gaan we met z'n allen naar de grootste attractie van de stad, de Petronastowers. Deze twee enorme torens van de machtige olieproducent Petronas is ongeveer het symbool van Maleisië geworden en de mensen zijn er enorm trots op. Het is ook een geweldig mooi gebouw en 's avonds als het verlicht is gaan we een kijkje nemen. Ook brengen we een bezoekje aan de skybar van een nabij gelegen hotel, waar het uitzicht op de torens erg mooi is. Dit is zo'n chique tent met zulke hoge prijzen, dat wij backpackers er zonder drankje, maar met een foto weer vertrekken. De volgende dag staan we om half 8 in de rij voor een kaartje van de Petronastowers (er zijn elke dag maar ongeveer 1000) en later op de dag mogen we zowaar een kwartiertje op de skybridge tussen de twee torens. Een geweldig uitzicht is onze beloning.

Na de hoofdstad is het tijd voor jungle. Via een bus en een bootje komen we terecht in Taman Negara, wat deel uitmaakt van de oudste jungle ter wereld. Daar dachten we wel even zelf een meerdaags tocht te kunnen organiseren, maar dat bleek niet echt te doen. Alles gaat via georganiseerde tours en zelfs toen we zelf een boot hadden geregeld die ons ergens af zou zetten bleek het niet mogelijk te zijn omdat alle accommodaties in de jungle volgeboekt zijn door de tours. Van onze zelfstandige jungletocht kwam dus niet veel terecht. Wel hebben we een mooie dagtocht gemaakt door de zeer hete en vochtige jungle. De bloedzuigers zaten in optocht te wachten op onze komst en regelmatig moesten we deze irritante beestjes van de enkels halen. Een mooie wandeling sloten we af met de canopy walkway, een stelsel van loopbruggen tussen de toppen van de hoge bomen. Leuk om ook de jungle van boven te zien.

Het jungleavontuur werd dus iets korter dan verwacht en dus was er tijd over om nog naar de Cameron Highlands te gaan. Daar maken we ook een dagtocht naar de theeplantage. Omdat het hier wat hoger is, is het gelukkig ook niet zo warm en dat maakt het aangenaam wandelen. Iets kouder is wel lekker, maar wat we eigenlijk alle vijf willen is de zon op een mooi strand en daarom gaan we door naar Penang, het grootste eiland van Maleisië. Daar gaan we eerst naar Georgetown. Een stad met een mooi oud centrum waar we een stadswandeling maken, voordat we een scooter huren en in twee dagen het eiland rondrijden. Eerst de drukke stad uit en natuurlijk ervoor zorgen dat je links blijft rijden, waarna het al snel een stuk rustiger en mooier wordt. Mooie bergweggetjes met mooie uitzichten. We slapen in een homestay in een van de dorpjes en nemen de volgende dag een bootje naar een van de stranden, waar we een heerlijk dagje relaxen en zwemmen.

Vanaf het eiland gaan we naar de andere kant van Maleisië, naar de provincie Sabah, op Maleisisch Borneo. Om hier te komen moeten we vliegen en dat is voor ons een tijd geleden. Sinds we van Amsterdam naar Moskou zijn gevlogen in het begin van onze reis hebben we alles over land gedaan. De laatste weken van onze reis zal blijken dat we dat niet meer vol kunnen houden en dat we veel moeten vliegen. Gelukkig is dat met alle concurrerende luchtvaartmaatschappijen niet duur. Met een tussenstop in Kuala Lumpur vliegen we naar Kota Kinabalu, waar we de rest van onze tijd met zijn vijven vaak zullen terugkeren. Kota Kinabalu is op zich niet zo bijzonder en we zoeken dan ook al snel onze toevlucht op één van de eilandjes voor de kust, Sapi. Overdag is het daar afgeladen met toeristen, vooral Aziatische tourgroups, maar na vieren vertrekt iedereen weer. Een dat is goed voor ons, want wij gaan een nachtje kamperen op het strand. Nadat iedereen vertrokken is zetten we onze gehuurde tentjes op en maken een kampvuurtje en hebben de rest van de avond, nacht en ochtend het strand voor ons alleen. Zonder matjes en in kleine tentjes is het slapen niet geweldig, maar het voordeel daarvan is dat je om 6 uur al wel op bent om van de prachtige zonsopgang te genieten. We hebben een prachtige tijd gehad op ons 'eigen' eilandje voordat de stromen toeristen de volgende dag weer komen.

Verder doen we op Sabah een aantal dingen. Allereerst gaan we naar Sukau, vanaf waar we een rivercruise kunnen doen. Hier hebben ze nog wat jungle over gehouden en 's ochtends vroeg gaan we in een bootje op zoek naar de vele dieren die hier schijnen te zitten. Orang Utangs en olifanten hebben we helaas niet gezien, maar wel veel andere apen, waaronder de 'Dutch Monkey' met z'n grote lelijke neus en dikke buik, een otterfamilie, krokodillen, leguanen en vele mooie vogels. Desondanks de afwezigheid van de orang utang hebben we een mooi tochtje gemaakt. We moeten echter door, want de tijd begint al een beetje te dringen. Door naar Semporna, in het uiterste zuid-oostelijke puntje van Sabah. Vanaf daar hopen we te kunnen gaan duiken op Sipadan, één van de mooiste plekken ter wereld om te duiken. Helaas komen we er in Semporna achter dat het reserveren via de telefoon niet helemaal goed is gegaan en dat we niet een permit kunnen bemachtigen om te gaan duiken. Per dag zijn er maar 120 permits en de wachtrij ervoor kan oplopen tot 3 maanden. Helaas, pindakaas, dan maar wat anders. We gaan naar het nabijgelegen Mabul, een eiland waar je ook geweldig kan duiken. Het weer is echter heel slecht en dat maakt de bootrit naar het eiland er niet prettiger op. Hoge golven en harde regen maken er een memorabel tochtje van. Uiteindelijk klaart het weer op en kunnen we mooie duiken maken. Inge, Ypie en ik hebben ons Open Water brevet al en maken een aantal duiken. Peter en Jos nog niet en doen een kennismakingsduik. Zo is er voor iedereen wat en hebben we na een regenachtige start een goede tijd op Mabul. Wel confronterend om te zien dat op hetzelfde kleine eilandje een enorm resort staat waar mensen honderden euro's per nacht voor betalen, pal naast het dorpje waar de Maleisiërs en illegale immigranten wonen, vaak in hele slechte omstandigheden. Dit geeft wel weer een dubbel gevoel.

Na Mabul keren we weer terug in Kota Kinabalu, vanaf waar we verschillende programma's hebben. Ypie hangt een dag lekker rond in KK en gaat een dagje naar Lok Kawi, om daar tijgers en apen te bekijken. Vooral nadat we tijdens de rivercruise geen orang utang gezien hebben, wil ze er graag heen om deze mensapen te bekijken. En een tijger hebben we ook nog niet in het wild gezien, dus is ook altijd mooi meegenomen. Inge, Jos, Peter en Hans nemen het in verhouding vele reizen voor één bezienswaardigheid voor lief en ondernemen een tocht naar Brunei. Dit kleine en rijke oliestaatje ligt tussen de provincies Sabah en Sarawak van Maleisië in en dus een mooi buitenkansje om een extra land aan te doen. Via een boot, een eiland, nog een boot en een taxirit komen we aan in de hoofdstad Bandar Seri Begawan, waar we een aantal moskeeën bekijken en met een bootje door de watervillage varen waar 20.000 mensen schijnen te wonen. We zien ook een glimp van het paleis van de Sultan, hij is één van de rijkste mensen ter aarde en heeft dan ook het grootste paleis op aarde. Helaas is het niet mogelijk voor gewone stervelingen om daar iets van te zien. Het was een kort bezoekje, want de volgende dag beginnen we alweer aan de terugreis.

Terug in KK en na een laatste avond met zijn vijven komt daar ook alweer een eind aan. Het is heel anders om in plaats van met zijn tweeën met z'n vijven te reizen. Veel meer meningen en veel meer overleg, maar het is ook ontzettend leuk geweest. Om een deel van je reis met je vrienden te kunnen meemaken is heel bijzonder en we hebben veel lol gehad. Jos, Peter en Inge: bedankt voor deze onvergetelijke ervaring!

En dan scheiden de wegen zich. Jos gaat terug naar Nederland omdat hij moet werken. Niet zielig hoor, na drie dagen werk zit hij alweer op Lowlands. Peter en Inge gaan terug naar West Maleisië, naar Tioman Island, om daar meer te duiken en te genieten van zon, zee en strand. En wij pakken het vliegtuig en vliegen naar de Filipijnen. Met nog een kleine twee weken over van onze reis zaten we lang te twijfelen waar we nog heen wilden, Indonesië of de Filipijnen. Uiteindelijk is het de Filipijnen geworden, waar we een mooie plek zullen opzoeken om onze reis te eindigen.